Oda Bori Shingarovo

Nunc, Dei, meam lyram auream cepi,
Ne horribilibus regibus poemas magnas in orgia cantem,
Auri iam tintinorem presentiente vocalem,
Quod rex omnipotens mihi desparsurus est.
Non, versu divo sentis caeci
Homeri, ahaeici, volui cantare
Deum olimpicemneque Herculemneque,
Sed virum clarrimum - sui, nomine Boris,
Quis cognominem habet - Shingarov.
Sum vir grandissimus, nec quis mi equalis mente,
Voce potente, ingenio in Universo hoc est.
Gloria de me, prudente qui Graecus Theseus et Musae amante, ingeniali,
Transvolaverit omnias terras sub Luna, denique, mundum superabit.
Et cives bonas rogabo demum ad solum.
Postulo mi monumentum super Olimpis apece
(Non irascamini Dei - celeritudine mentis
Non superatis me fere), apud quoad populi turbae congredientur.
Digitum indecem suum ad superos elevante,
Filiis suis nepotes graviter persuadebunt:
"Liberi mei! Rallentate iuvenalem celeritudinem.
Finite cachinum, similem clamore centavrorum.
Videtisne monumentum super Olimpis apece?
Hoc monumentum est viro bono exactum.
Georgii filius erat, nomine Boris.
Vir hic philosophus erat multigenialis et modestus.
In linguistica sapuit, qui Stalinus, patre nationum.
Si vos ad virum hunc mente appropinquabitis, resque,
Vos Macedonia cuncta, omnia terraque versu
Divo cantabit." Sic dixi.
A.D. MCMLXXXIX